good bøy

Dit wordt een klein intermezzo in de "normale" blogreeks. Ik zal proberen het (Algemeen) Nederlands te hanteren, zodat de boodschap duidelijker overkomt. Ik hoop dan ook ten volle dat jullie de tijd zullen nemen om dit bericht te lezen. De meeste zaken werden al links en rechts tegen enkelingen gezegd, dus kan het lijken, alsof dit een verspilling van je kostbare tijd is. In het geval dat je het lezen hiervan onzin vindt, hoop ik dat je binnenkort die mening grondig gaat herzien, want er is niets belangrijkers dan het pogen te begrijpen van een échte vriend. En ja, ik ben die échte vriend.

Als je deze zaken in het echte leven wilt horen, moet je maar eens afspreken om iets te gaan drinken in Gent of omstreken, ik ben beschikbaar voor praktisch iedereen. Beschouw me gerust als een vriendelijke dienaar, die zijn uiterste best doet om zijn vrienden te helpen en te steunen in goede, maar zeker ook slechte tijden. Zit iemand in de put; heeft iemand steun en toeverlaat nodig; weet je even niet meer wat te doen met jezelf, spreek erover met vrienden. Als ik tot de intieme kring behoor, spreek mij aan. Ik ben een luisterend oor die je kan vertrouwen.

Ik bestoef mezelf niet als ik zeg dat iemand enorm veel aan mij als vriend heeft. Waarmee niet gezegd is dat iedereen me nu plots moet friendzonen, dat zou ik wel heel sneu vinden.


Eerst even kort de reden van dit bericht verklaren. Het gaat hem om het einde van de Masteropleiding "Taal- en Letterkunde" bij vele van mijn vrienden. Dat brengt voor mij persoonlijk toch wat emoties met zich mee. Vooreerst is er natuurlijk trots dat zo vele slimme bollen het gehaald hebben. We kunnen echt tevreden zijn met ons neergezette resultaat. Daarnaast lijkt mij wat angst en onzekerheid voelbaar te zijn. Een aantal bekenden gaan een ver pad opzoeken (bvb. Marjon, Sanne, Gaelle). Anderen blijven dichterbij, maar gaan toch iets volledig anders gaan doen (bvb. Meltem, Nico). Een klein groepje blijft samen en zal de opleiding SLO doen. Dat verheugt me enigszins, maar toch blijft de tristesse door het verlies aan stuk voor stuk zalige mensen over. We zullen allemaal een grote moeite aan de dag moeten leggen, als we de test der tijd wensen te doorstaan.

Hoewel ik het jullie niet vaak zeg, moet ik toch nog even zeggen dat ik jullie graag heb. Nu heb ik het niet over de random mensen die mijn blog sporadisch eens aanklikken als ik de link op facebook post, maar eerder de mensen die ik specifiek de link van mijn blog doorstuur (dit gebeurt niet bij iedereen evenveel - ik poog de vermeldde mensen sowieso de link te sturen, maar anderen laat ik ook "genieten" van het schrijfsel).

Ik verwacht nooit ofte nimmer dat iemand de tekst zelf leest - dat lijkt mij in vele gevallen gewoonweg te moeilijk (of eventueel saai? Zo zou ik mezelf nu niet meteen beschrijven [in het kader van wat Joren tegen me zei*, wat een kerel!]) - maar ik merk dat sommige mensen dat dan toch wél doen. Dat mijn vrienden de tijd nemen iets te lezen dat ik geschreven heb, dat verheugt me enorm.

Hoe dan ook, ik denk dat een lijstje of opsomming van mensen die me nauw aan het hart liggen hier buiten de kwestie is. De meesten weten dat ondertussen wel, ook al zijn er enkelingen die het nog niet uit mijn mond gehoord hebben (ik denk dan bijvoorbeeld in een eerste instantie aan iemand als Bert Audenaert). Ook mensen die mijn blog helemaal niet lezen, zijn steeds voor mij van grote waarde. Hopelijk maken ze hiervoor toch een uitzondering.


Hieronder volgen wat quotes (de bron kan je onderaan vinden), waar er toch even stevig over nagedacht mag worden.

Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded. But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You are not as fat as you imagine.

Zonder té pessimistisch te willen zijn, moeten we toch het aloude cliché carpe diem (ook "yolo" tegenwoordig) bevestigen. Als ik terugdenk aan de tijd van het secundair ben ik enerzijds énorm tevreden dat ik daarvandaan ben gekomen (de mensen die ik in de universiteit ontmoet heb, betekenen veel meer voor mij dan het papiertje dat ik gekregen heb), maar anderzijds kijk ik toch met wat spijt terug, aangezien het leven daar zo makkelijk was. Een toets of overhoring, maar meer dan dat was er niet te doen.

Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn't know at 22 what they wanted to do with their lives. Some of the most interesting 40-year-olds I know still don't.

Dit is zowat het sentiment dat ik vandaag de dag voel. Wat moet ik doen met mijn leven? En vanaf je merkt dat de oude vrienden een andere weg inslaan, vrees je wat voor de contacten. Maar wees gerust, zo ver zal ik het niet laten komen, voor zover dat mogelijk is. Ik heb niet van iedereen het GSM-nummer, dus zou je me toch, indien je aanneemt dat ik je GSM-nummer niet heb, via een privé-bericht dat moeten verschaffen. Facebook blijft niet bestaan en met een GSM ben je toch sneller bereikbaar.

Understand that friends come and go, but with a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle, because the older you get, the more you need the people who knew you when you were young. 

Dit is voor mij een centraal punt. De angst jullie te verliezen, nadat ik vier lange jaren gewerkt heb om de relaties op te bouwen (en geloof me stellig, dat was énorm lastig voor mij persoonlijk, gezien ik in't begin van mijn universitaire periode een wat gesloterene jongeman was als dat vandaag de dag het geval is), is zeker geen flauwekul. En het is duidelijk dat het hier om a precious few gaat. Je kan misschien 300 facebookvrienden hebben, maar van die 300 zijn er maar 50 waar je vaak mee in contact komt, en van die 50 zijn er 25 mensen die je als je hechtste vrienden beschouwt en daarnaast zit er nog dat ene knappe meisje of die ene snelle vent tussen, waarmee je hoopt een relatie op te bouwen. Het zijn die mensen die ik niet kwijt wil.

Bedankt om mijn vriend(in) te willen zijn. Bedankt voor de afgelopen beste jaren van mijn leven. Bedankt dat jullie er in de toekomst nog steeds voor mij (en hopelijk voor elkaar) zullen zijn. Ik neem die vuile woorden "het ga jullie goed" niet in mijn mond. Dat impliceert dat jullie weggaan, wat ik niet kan accepteren. Indien jullie toch zouden verhuizen, onthou dan goed: Weg uit het oog is voor mij zeer zeker niet weg uit het hart. Pauline Deprez is daar het levende voorbeeld van.

Tot binnen een paar dagen in Gent!


De citaten komen uit volgende site: http://www.chicagotribune.com/news/columnists/chi-schmich-sunscreen-column,0,4054576.column

* Het citaat ontglipt me nu, maar hij zei dat ik niet altijd zo negatief moet spreken  over mezelf. Ik neem dat dan als een compliment met een grote inhoud aan en bedank Joren er dan ook hartelijk voor.