't Is gedaan met de leute.

Ik begin deze blog met een traantje... " :'( ", net als mijn goede vriend Poetin, who Putin some extra votes to secure his victory vor de modderlend.

Ik heb eindelijk de moed gevonden om mijn Erasmus-einde aan mijn medemensen mee te delen: Ik ben terug van Gent, na een aantal maanden intensief studiegenot en natuurlijk de occasionele feestjes die er bijhoren. Het Posterasmus-gevoel (depressie, verlangen naar het vreemde gebied waar men voorheen zo lang vertoefde) heeft mijn ziel volledig in de greep... Ik kan niet eten, niet slapen, niet drinken zonder smart bij de gedachte van mijn allerliefste Gent. Wat een geweldige mensen die ik daar ontmoet heb.

Ik kan evenwel zeggen dat mijn 'goeie, ouwe' (goede, oude) unief er eigenlijk opvallend gelijkaardig uitziet, maar er zijn hier wél een aantal mensen die er niet waren tijdens mijn Erasmus verblijf in Gent (ik denk aan Xavier, Heleen, Randy, Lopfke Von Äckerin en nog een hele boel gekke Hugo-etenden en Ardennen-liefhäber [shoutout to Melissa en Elke zum Beispiel]) en dat bewijst toch wel stellig dat ik niet - zoals kwatongen (kwade tongen) wel eens durven beweren - de sloebers toch (!) - dat ik heulemaal niet op Erasmus ben geweest. Voor die haters heb ik maar twee boodschappen:

1. Een groot bruin en een groot wit brood, gesneden
2. Twee-ondert-fiftih hram blokpaté, nie te dik gesnee'n en pakt nog e skel'esp' of zeevne.

Voor de andere haters... Misschien ben je gewoon GAAAAAAAAYYY en wil je stiekem met me uitgaat? Sorry boys/girls, as far as I can tell, me is STRAAAAAAAIGHTTT. Though luck.
 
 Een echte afsluiter heb ik niet, maar ik kan nu al zeggen aan iedereen die ik ken dat de vakantie in de Ardennen duusd keer epischer worden dan dedie in Zuid-Frankrijk/Spanje/Zee-bestemming (fu stassaerts).