... Is dat het voor deze blogpost? Neen natuurlijk niet. Een man van weinig en/of veel woorden, afhankelijk der situatie.
Even kort voor de geïnteresseerden schetsen hoe ik precies in Friesland terechtgekomen ben. Het kan puntenmatig makkelijk samengevat worden:
- Bachelorpaper (2011-2012): Tijdens de zoektocht naar bronnenmateriaal, dat onder andere de Oudfriese sterke werkwoorden besprak, mailde ik Prof. Dr. R. Bremmer. Hij stuurde me onmiddellijk een aantal te raadplegen titels terug en toonde interesse in het eindproduct, een kleine bachelorpaper.
- 2012-2013 was het jaar dat ik met Dr. R. Schuhmann begon te communiceren. Hij wees me op "een" congres dat in Friesland zou plaatsvinden over de Friese taal. Ook Prof. Dr. R. Bremmer stuurde me die link via Academia.eu. Dat gebeurde allemaal in juli 2013, een paar dagen voor de deadline van het insturen van abstracts.
- Ik mailde vervolgens Dr. W. Visser om te zien in hoeverre het ok was als ik mijn abstract wat later zou inzenden. Ik moest namelijk in die week naar een trouwfeest van een Duits koppel dat ik ondertussen goed ken en ik had dus bitter weinig tijd om iets neer te pennen. Dr. Visser zei dat de deadline verschoven werd en dat het dus geen probleem zou zijn. Mijn abstract stuurde ik een weekje later in, en dat bleek in orde te zijn.
- En dan een zwart gat natuurlijk. Van juli tot oktober moesten "we" wachten. Ondertussen stuurde ik Dr. Visser wel nog een mailtje of twee, om wat praktische zaken te regelen. Ik zou met de wagen naar Fryslân gaan en zou dus mijn presentatie liefst in de namiddag geven, indien mogelijk. Opnieuw was het voor de organisatie geen probleem. Flexibele mensen in het Noorden!
- De week voor het congres werd er nog "gildig" gesleuteld aan de presentatie en aan mijn feitenmateriaal. En het belangrijkste van allemaal was het zoeken van een metgezel of twee! Jammer genoeg kon ik niet iedereen uitnodigen en de mensen die ik allereerst vroeg konden ook nog eens niet. Nico bleek echter bereid te zijn een les te missen om toch nog even te gaan roadtrippen, zoals we dat een jaar eerder al gedaan hadden (maar dan wel in the good old Merc').
- De trip naar Ljouwert is ongeveer zo'n 350 à 375 kilometer en valt dus al bij al wel mee hoor. We vertrokken 8u10, iets later dan voorzien, maar doorheen heel de route kwamen we, naast een vreemd geparkeerde vrachtwagen op de rechterstrook van de autoweg, heel weinig problemen tegen. Vanaf we Nederland binnenreden was het eigenlijk puur cruisen. Wat een ge-wel-di-ge infrastructuur wat betreft wegen. Ongeloofelijk.
- Een viertal uur later kwamen we aan in Ljouwert en we vonden snel een parkeerplaats in een parkeergarage. We konden gaan zoeken waar die vervloekte Fryske Akademy lag. Zo lang duurde dat ook niet en na wat zoeken vonden we het gebouwtje. Het was tijd om kort van Nico te gaan scheiden, want hij wou de stad gaan verkennen en ik wist niet of hij "welkom" zou geweest zijn. Ik neem aan dat geen enkele Nederlander er een probleem van zou hebben gemaakt indien hij als geïnteresseerde kwam luisteren, want die Nederlanders - je kan er veel van zeggen - zijn toch écht sociaal vaardiger dan vele Belgen. Je komt iemand tegen en die begint plots "Ho-oooi" te roepen, waar je dan als Belg zijnde "Hallo" terugstamelt.
- Veni, vedi en presentati. En men zag dat het goed was. Een aantal knelpunten werden door Prof. Dr. A. Versloot verduidelijkt en het geheel zou dus eventueel, mits wat aanpassingen en verder onderzoek, gepubliceerd kunnen worden. Tijd om mij terug achter de boeken te gaan slingeren lijkt me? Wenn ich nur Zeit hätte!
- We gingen terug naar huis, Nico en ik, nadat ik nog even kort een Döner Kebab at. Niet erg goed, want er mankeerde een Belgisch sausje aan het geheel. Toen realiseerde ik me dan ook dat wij Belgen het goed doen op culinair vlak. Wie kan er nu Döner Kebab zonder cocktailsaus eten?
- Terwijl we door Flevoland reden - of iets dergelijks - luisterden we nog stevig naar Omrop Fryslân en in één van die heerlijke Friese liederen kwam het woordpaar "dikke" en "Mercedes" voor. Spontaan gelach uiteraard. Voor de rest hadden we niet echt problemen - één keer foutief afgereden omdat het rondpunt iets té efficiënt bleek te zijn en in Gent een afrit te snel genomen, wat ook nauwelijks voor problemen zorgde.
Zo... Het verdict? Een rustige maar tevens spannende dag dat zeker voor herhaling vatbaar is. Een man van weinig woorden, cf. hierboven.
PS¹: Myrna is superzalig.
PS²: Er is geen twadde PS, groetnis.PS³: Even een moeilijke beslissing of ik verder moet in dat gevreesde WOost-Vlaams of niet. Wat existentiële troebelen overwinnen zal wel aan de orde zijn, alsook wat "her-Bron-nen".
